Ze is herboriste, organiseert wandelingen, werkt aan een geschiedkundige strip en voedt samen met haar partner een plusdochter en twee zonen op. Toch maakt Sarah Verhees graag tijd vrij in haar agenda voor vrijwilligerswerk bij De Landgenoten. ‘Iedereen moet zijn steentje bijdragen aan een betere wereld, ook mensen met een actief leven.’

Sarah Verhees

Een actieve veertiger. Sarah Verhees vindt het wat raar om zichzelf zo voor te stellen, maar de Vlaams-Brabantse belichaamt nu eenmaal perfect die omschrijving. Als moeder die naast haar werk ook nog vrijwilligerswerk doet bij solidair restaurant Cassonade in Molenbeek en bij De Landgenoten mag ze zichzelf best actief noemen. ‘Voor mij is vrijwilligerswerk niet iets wat je doet als je student of gepensioneerde bent’, vertelt ze. ‘Het is niet iets wat je doet om de tijd te vullen, maar om een steentje bij te dragen aan een betere wereld. Ik vind dat ook mensen met een actief leven die plicht hebben.’

Haar passie voor voeding en landbouw uit zich niet enkel in haar vrijwilligerswerk, maar ook in haar dagelijkse leven. ‘Ik ben herboriste’, vertelt ze. ‘Ik maak producten voor dagelijks gebruik en organiseer daarnaast ook pluk-kook-wandelingen met mijn organisatie Urtica. Voor mij vormen landbouw, voeding en kruiden de basis van het leven en onze gezondheid. We kunnen eindige bronnen niet oneindig gebruiken. We moeten aan de toekomst denken, hoe die er ook uit zal zien, en onze kinderen het goede voorbeeld geven. Ik hoop dat we snel de grote shift naar biolandbouw maken.’

Omdat ze niet in de toekomst kan kijken, speurt Sarah in haar vrije tijd het verleden af naar inspirerende landbouwverhalen. ‘Ik ben aan een strip bezig’, zegt ze. ‘Een avonturenverhaal over hoe de eerste landbouwers hier 7000 jaar geleden in onze streek opdoken en welke planten en kruiden ze toen allemaal gebruikten. Het is deels op fantasie gebaseerd, omdat we niet alles weten van toen, en deels op archeologische vondsten.’

Wat haar drijft om al die dingen te doen? ‘Het leven is te kort om je bezig te houden met dingen die je niet interesseren’, vertelt ze. ‘Dat ontdekte ik onlangs nog maar eens, mijn 33-jarige zus is in Bolivië aan hoogteziekte gestorven. Het geeft je een dramatische klop met de hamer, maar het is een enorme eye-opener: iedereen zou zich vooral moeten bezighouden met wat hem of haar interesseert, uit kunnen zoeken wie ze eigenlijk echt zijn. Al de rest is ballast.’

Wil je zelf ook vrijwilliger worden bij De Landgenoten? Kijk hier om te ontdekken hoe dat kan.